ŞİİRDE MÜZİK, ORYANTALİZM VE YAHYA KEMAL’İN ŞİİRLERİNDEKİ GİZLİ MÜZİĞİN KİMLİĞİ

Şiirde ritim ve ahenk unsurlarının müzikle ifade edilme çabası edebiyat tarihi boyunca şiir sanatı için vazgeçilmez bir konu kabul edilmiştir. Şairin duygularını dile getiriş biçimindeki ahenk, müzikte olduğu gibi takım iniş çıkışlar, imalar, sarsılmalar, yükselme alçalmalar, geçişler ya da genişlemeler unsurların araya gelmesiyle kompozisyon oluşturur. Bunun ezgiye denk geldiği fikri bu çalışmanın varsayımını oluşturmaktadır. Çalışmada ezgi ahengin sadece seslerle değil, anlamla ilişkili benimsenmiş, ezginin müzik notalarla edilebilmesi anlama ilişkin yapıların tespit edilerek görünür kılınmasının mümkün olabileceği fikrinden hareket örnek uygulama denemesi yapılmıştır. 
 Türk şiirinde konusuna ilgi çeken önemli sanatçılardan biridir Yahya Kemal. Şair, “derunî ahenk” fikriyle şiirin dış unsurlarını anlamını konusu yapar. Onun kavramına yüklediği Rahip Bremond’un kullandığı kavram karşılaştırılmış, iki şairin tam anlamıyla örtüşen ahenkten bahsetmedikleri sonucuna ulaşılmıştır. Aradaki en belirgin farkın mistik duyuşla ilgili söylenebilir. Bu farklılığın Kemal’in şiirine nasıl yansıdığı üzerinde değerlendirme yapmak şiirlerdeki kimliği ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır. şiirindeki iç notalarıyla şansı olsa, Kendi Gök Kubbemiz’de toplanan saklı hangi tür müziğin özelliklerini gösterir, sorusunun yanıtı bulunmaya Sanatçının şiirlerinde Batı müziği ile arasında bağ kurduğu iddia edilmiş, bağı Batılı bestekâr üslubuyla kurup kurmadığı tartışılmıştır. referanslarından ederek Doğu kültürüne yaklaşımının oryantalist etkiler içerip içermediği konusunda sonucunda şiirlerde hissedilen nağmelerin gidiş, salınış, akış dağılışının ne müziğindeki makam formuyla açıklanabileceği de müziğinin senfonik çok sesliliğine sahip olduğunun söylenebileceği organik temelinde işlediği ispatlanmaya